“നല്ലപോലെ സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കേണ്ട സാധനമല്ലേ അതിന്റെ നടുക്കുള്ളത്; അതാരിക്കും” ചേച്ചി പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തില്‍ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി, വല്ലാത്തൊരു ഭാവത്തോടെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ എന്റെ രക്തയോട്ടത്തിന്റെ വേഗത ഒറ്റയടിക്ക് കൂടി. കണ്ണുകള്‍ സ്വയമറിയാതെ ചേച്ചിയുടെ മര്‍മ്മസ്ഥാനത്തേക്ക് ചെന്നു.
“എടി മായേ, ആ തീയൊന്നു നോക്ക് പെണ്ണെ” അമ്മായിയുടെ ശബ്ദം ഞങ്ങളെ ഉണര്‍ത്തി.
“ശരിയമ്മേ” ചേച്ചി മുഖം ചുളിച്ച് വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ട് എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു:
“എടാ വാ, നമുക്ക് അകത്ത് എന്റെ മുറീല്‍ പോകാം. അവിടെ നിന്നാല്‍ നന്നായി കാണാം”.
“എന്തു കാണുന്ന കാര്യവാ ചേച്ചി?” അപ്പോഴും ചേച്ചി എന്നെ വിളിച്ചതിന്റെ കാരണം എനിക്കജ്ഞമായിരുന്നു.
“എടാ പോത്തെ കാള” ചേച്ചി ചിരിച്ചു; കുപ്പിവളക്കിലുക്കം പോലെ. ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്ന മദമിളകിയ ചിരി. പറഞ്ഞതിലെ പോത്ത് ഞാനാണ്. ചേച്ചിക്ക് ഞാന്‍ പോത്തും പൊട്ടനും അങ്ങനെ പലതുമാണല്ലോ?
“കാളയോ? പെരയ്ക്കാത്തോ?”
“നിന്റെ തലയ്ക്കാത്ത്; ഒന്ന് വാടാ മണ്ടൂസേ”
ചേച്ചി എന്റെ കൈയ്ക്ക് പിടിച്ച് ഉള്ളിലേക്ക് കയറി. അടുക്കളയില്‍ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അടുപ്പില്‍ തിളച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചോറ്. വെന്തുവരുന്ന കൊച്ചുവിത്തിന്റെ മാദകഗന്ധം. ചേച്ചി ചെന്ന് വിറകു നീക്കി വച്ചിട്ട് വേഗം തിരികെ വന്നു.
“അമ്മായി എന്തിയെ ചേച്ചി?”
“അപ്പുറത്തുണ്ട്”
ചേച്ചി എന്നെയും കൊണ്ട് പത്തായം വച്ചിരിക്കുന്ന മുറിയിലൂടെ സ്വന്തം മുറിയിലേക്ക് കയറി. മുറിയില്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന ചേച്ചിയുടെ കൊതിപ്പിക്കുന്ന ശരീരഗന്ധം. മൂലയ്ക്കുള്ള അയയില്‍ കഴുകാനിട്ടിരിക്കുന്ന കുറെയധികം വസ്ത്രങ്ങള്‍ ഞാന്‍ കണ്ടു. പാവാടയും ബ്ലൌസും ബ്രായും പാന്റീസും എല്ലാമുണ്ട്. അതില്‍ നിന്നുമാണ് ഈ മണം വരുന്നത്. ആഴ്ചയില്‍ ഒരിക്കലെ ചേച്ചി തുണി കഴുകൂ എന്ന അമ്മായിയുടെ പരാതി എന്റെ മനസിലേക്ക് വന്നു. മുറി ആകെ അലങ്കോലമായി കിടക്കുകയാണ്; ചേച്ചിയുടെ സ്വഭാവം പോലെ തന്നെ. വൃത്തിയും മെനയും ഇല്ലാത്ത പെണ്ണ് എന്നാണ് എന്റെ അമ്മ മായേച്ചിയെക്കുറിച്ച് പറയുന്നത്. പക്ഷെ ചേച്ചിയുടെ മണം, അതൊരു സംഭവം തന്നെയാണ്. വിയര്‍പ്പും പൌഡറും വേറെന്തെല്ലാമോ ഒക്കെ ചേര്‍ന്നുള്ള മനംമയക്കുന്ന ഗന്ധം.
“നോക്കടാ..കണ്ടോ”
ജനലിനരുകില്‍ നിന്ന് ചേച്ചി തീരെ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തില്‍ പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു നോക്കി. പുറത്ത് അമ്മാവനും അമ്മായിയും പിന്നെ കാളക്കാരന്‍ വേലുപ്പിള്ളയും ഉണ്ട്. വേലുപ്പിള്ളയുടെ വിത്തുകാള രമണനെ പെരുമരത്തില്‍ കെട്ടി നിര്‍ത്തിയിരിക്കുകയാണ്. കൂറ്റനൊരു കാളയാണ് അവന്‍. നാട്ടിലെ പശുക്കളെ മൊത്തം വെടിവയ്ക്കുന്നത് അവനാണ്. ഉത്തരേന്ത്യയില്‍ ആയിരുന്നെങ്കില്‍ ഗോമാതാക്കളെ കൂലി വാങ്ങി വെടിവയ്ക്കുന്ന കുറ്റത്തിന് രമണനും വേലുപ്പിള്ളയും അകത്താകേണ്ടതാണ്. എന്തായാലും കേരളമായതുകൊണ്ട് പിള്ളയും രമണനും സുരക്ഷിതര്‍. പക്ഷെ ഒന്നാലോചിച്ചാല്‍ കാളകളുടെ യോഗം പോലും മനുഷ്യര്‍ക്കില്ല എന്നത് സത്യം തന്നെയാണ്. നമ്മളൊക്കെ വെടി വയ്ക്കാന്‍ പോയാല്‍ പെണ്ണുങ്ങളാണ് പണം വാങ്ങുക; ഇവിടെ രമണന് വെടി വയ്ക്കണമെങ്കില്‍ അങ്ങോട്ട്‌ കൊടുക്കണം പണം. സാമ്പത്തിക ലൈംഗികതയില്‍ പുരുഷന്മാരായ മനുഷ്യരേക്കാള്‍ വളരെ മുകളിലാണ് കാളകളുടെ സ്ഥാനം. ഒരു കാളയായി ജനിച്ചാല്‍ മതിയായിരുന്നു എന്നെനിക്ക് തോന്നിപ്പോയി; പരസ്യമായി വെടിയും വയ്ക്കാം പണവും കിട്ടും. വന്നു ക്ഷണിച്ചല്ലേ ഒരോരുത്തരു വിളിച്ചുകൊണ്ടുപോയി പണം ഇങ്ങോട്ട് നല്‍കി സുഖിപ്പിക്കുന്നത്? വിദേശത്തെ പണക്കാരികളായ ചില പെണ്ണുങ്ങള്‍ സൗന്ദര്യവും ആരോഗ്യവുമുള്ള പുരുഷന്മാരെ ഇതേപോലെ പണം നല്‍കി വാടകയ്ക്ക് എടുക്കുന്നതായി ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇവിടെ ആ ഭാഗ്യം രമണന് മാത്രം സ്വന്തം! യോഗം തന്നെ രമണാ യോഗം. അസൂയയോടെ അവനെ ഞാന്‍ നോക്കി.