“യ്യോ ചേച്ചി ദോ കണ്ടോ”
പെട്ടെന്ന് ചേച്ചിയുടെ ശ്രദ്ധ ഞാന്‍ പുറത്തെ കാഴ്ചയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. ചേച്ചി മുടികെട്ടിക്കൊണ്ട് അങ്ങോട്ട്‌ നോക്കി. കാളയുടെ അടിയില്‍ നെടുനീളത്തില്‍ പുറത്തേക്ക് ചാടിയ ഘനമുള്ള ചുവപ്പ് കോല്.
“ശ്ശൊ..” ചുവന്നു തുടുത്ത മുഖത്തോടെ ചേച്ചി മന്ത്രിച്ചു.
“എന്ത് വലുതാ ഈശ്വരാ” കണ്ണുതള്ളിപ്പോയ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
അനന്തരം രമണന്‍ ഗോമതിയുടെ പിന്നിലേക്ക് ചാടിക്കയറി. അത്രയും നീളമുണ്ടായിരുന്ന കോല് ഗോമതിയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് നൊടിനേരത്തില്‍ അപ്രത്യക്ഷമായി. അങ്ങനെ നിന്ന് അവന്‍ രണ്ടുമൂന്നു തള്ളുതള്ളി; പിന്നെ ഇറങ്ങി. ചേച്ചിയും ഞാനും സ്വയം മറന്നു നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു.
“കഴിഞ്ഞു” പറഞ്ഞിട്ട് നിരാശയോടെ ചേച്ചി എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“തീര്‍ന്നോ?”
“ഉം”
ഞാനും ചേച്ചിയും പരസ്പരം നോക്കി അങ്ങനെ അല്‍പ്പനേരം നിന്നു. ചേച്ചിയുടെ വരിക്കച്ചക്കകള്‍ കടല്‍ത്തിരകള്‍ പോലെ പൊങ്ങുകയും താഴുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വേലുപ്പിള്ള രമണനെ പെരുമരത്തില്‍ തിരികെ കെട്ടി. മാറ്റിയിട്ടിരുന്ന കുറച്ച് പച്ചപ്പുല്ല് അയാള്‍ അവന്റെ മുന്‍പിലേക്ക് ഇട്ടുകൊടുത്തു. അവനത് ആര്‍ത്തിയോടെ തിന്നാന്‍ തുടങ്ങി.
“ഗോപാലേട്ടാ നമ്മടെ കേശവന്‍ മേനോന്റെ മൂത്ത ചെക്കനില്ലേ? അവനെ ഇവിടുത്തെ മോള്‍ക്ക് ഒന്നാലോചിച്ചാലോ? അവനവധിക്ക് വന്നിട്ടുണ്ട്. ഇന്നലെയോ മറ്റോ ഇതിലെ പോയപ്പോ മോളെ അവന്‍ കണ്ടു. കണ്ടപാടെ അവനങ്ങ്‌ പോതിച്ചു; ഞാനിങ്ങോട്ട്‌ വരുന്നെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പം ഇത് ചേട്ടനോടൊന്നു ചോദിക്കാന്‍ അവന്‍ പറഞ്ഞേപ്പിച്ചാരുന്നു” വേലുപ്പിള്ള അമ്മാവനോട് പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ ചേച്ചിയെ നോക്കി. മൂപ്പത്തി നാണിച്ച് തുടുത്തിരിക്കുന്നു.
“എങ്ങനൊണ്ട് ചെക്കന്‍? മോക്ക് ചെരുവോ? ഞാനവനെ പണ്ടെങ്ങാണ്ട് കണ്ടതാ” അമ്മാവന്‍ ചോദിച്ചു.
“കാണാന്‍ മോടത്ര വരത്തില്ല. പക്ഷെ അവന്‍ കാശ് കൊറേ ഒണ്ടാക്കി. പുതിയ വീട് വക്കാനുള്ള കല്ലിടീല്‍ രണ്ടു ദിവസം മുമ്പാരുന്നു. വീട് വച്ചാലുടന്‍ കല്യാണമെന്നാ മേനോന്‍ പറഞ്ഞത്. എന്തായാലും ഒരു കൊല്ലമെടുക്കും വീടിന്റെ പണി തീരാന്‍. വല്യ മുട്ടന്‍ വീടല്യോ അവന്‍ വക്കുന്നത്? ഇപ്പം ഒരു വാക്ക് പറഞ്ഞു വച്ചാ നമുക്കും അവര്‍ക്കും നല്ലതാ”
ഞാന്‍ ചേച്ചിയെ വീണ്ടും നോക്കി. കല്യാണക്കാര്യം കേട്ടതോടെ എല്ലാം മറന്നു നില്‍ക്കുകയാണ് കക്ഷി. എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ഉരുണ്ടുമുഴുത്ത ആ മുലകളില്‍ നിന്നും പിന്നില്‍ ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന പാവാടയുടെ ഉള്ളിലെ മുഴപ്പിലേക്ക് നീണ്ടു. ഹോ, ആ മേനോന്റെ മോന് കിട്ടും ഇതുമൊത്തം. ഭാഗ്യവാന്‍. നിരാശയോടെ ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു.